ДУХА̀ЛЦЕ

ДУХА̀ЛЦЕ, мн. ‑а, ср. Умал. от духало. В собицата, гдето имало място и за готвене, горял силен огън, .. Отстрана имало едно малко духалце, с което един раздухвал. З. Стоянов, ХБ, 160.

Списък на думите по буква