ДЪ̀НЕК

ДЪ̀НЕК, мн. ‑ци, след числ. ‑ка, м. Диал. Дебело или сляпо черво; шерден, дънешник. Щраус повдига капака и измъква от сандъка .. един агнешки черек, два рога, три момици, половин далак, един дънек и една съсечена на три места овча опашка. ВН, 1960, бр. 2663, 4.

— Друга (остар.) форма: дъ̀няк.

Списък на думите по буква