ДЮЛБЀНЧЕ

ДЮЛБЀНЧЕ, мн. ‑та, ср. Диал. Умал. от дюлбен; тюлбенче. Та не сяташ ли са, мари, / що носят моминя, / .. / На глава бяличко, мари, / стамболцко дюлбенче. Нар. пес., СбНУ III, 55.

Списък на думите по буква