НАДАЛЀЧКО

НАДАЛЀЧКО нареч. Разг. Умал. от надалече. Противоп. наблизичко. Встрани от каменната ограда и доста надалечко сред поляната се виждаше една старовремска могила. Й. Йовков, ЧКГ, 58. Нивата на Козебаир беше по-надалечко, но пък беше хубава нива. Г. Караславов, Избр. съч. I, 319. Садък гореше от любопитство да узнае какво ще говорят, но знаеше, че в подобни случаи не трябва да се любопитствува, и се отстрани надалечко. Х. Русев, ПЗ, 229.

Списък на думите по буква