НАДУ̀ПВАНЕ1, мн. -ия, ср. Разг. Грубо. Отгл. същ. от надупвам1 и от надупвам се; нагъзване, изгъзване, издупване.
НАДУ̀ПВАНЕ2, мн. -ия, ср. Диал. Отгл. същ. от надупвам2 и от надупвам се; надумване1, подсторване, наговаряне1, подучване, насъскване, надупяне.
— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1899.