НАКА̀ЧАНЕ1 ср. Отгл. същ. от накачам1 и от накачам се; накачване1.
— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1899.
НАКА̀ЧАНЕ2 ср. Рядко. Отгл. същ. от накачам2 и от накачам се; накачване2, закачане1.
НАКА̀ЧАНЕ3 ср. Остар. и диал. Отгл. същ. от накачам3 и от накачам се; закачане2, подкачане, задяване2.
НАКА̀ЧАНЕ4 ср. Остар. и диал. Отгл. същ. от накачам4 и от накачам се; поемане, подкачане.