НАРУ̀БЯ

НАРУ̀БЯ, -иш, мин. св. -их, св., прех. Диал. Насека определено количество (дърва), много или всичко. нарубя се страд.

— От Н. Геров, Речник на блъгарский язик, 1899.

Списък на думите по буква