НЕДОИЗБЀЛЕН1, -а, -о, мн. -и. Прич. мин. страд. от недоизбеля1 като прил. Който не е избелен докрай, изцяло; недобелен1.
НЕДОИЗБЀЛЕН2, -а, -о, мн. -и. Прич. мин. страд. от недоизбеля2 като прил. Който не е обелен, избелен докрай; недобелен2.