НЕДООЦЕНЀН

НЕДООЦЕНЀН, -а, -о, мн. -и. Прич. мин. страд. от недооценя като прил. Който не е оценен, преценен напълно, окончателно, като обикн. е подценен. Ролята на обиден и недооценен, която играеше пред себе си, бе глупава и ненужна. А. Наковски, МПП, 65.

Списък на думите по буква