ОБВЀТРЯМ

ОБВЀТРЯМ, ‑яш, несв.; обвѐтря, ‑иш, мин. св. ‑их, св., прех. 1. За вятър — като духам, правя кожата на лицето на човек да получи загар и да загрубее при дълго прекарване на открито. Пролетният вятър волно препуска през равното Кремиковско поле и обветря лицата на строителите на металургичния комбинат. ВН, 1961, бр. 3016, 2.

2. За вятър — като духам нещо от всички страни го прочиствам, изчиствам; продухвам, обдухвам. Ще закачим кожите на открито. Като ги обветри вятъра по-бързо ще изсъхнат. Обр. За нея [Емилия] станалото беше като една малка разходка на чист въздух, която обветря душата. А. Гуляшки, Л, 238. обветрям се, обветря се страд.

Списък на думите по буква