ОБЕЗЗЕМЛЀН

ОБЕЗЗЕМЛЀН, ‑а, ‑о, мн. ‑и. Прич. мин страд. от обезземля като прил. Който е останал без собствена земя за обработване. Обезземлено селячество. Обезземлени селяни.

Списък на думите по буква