ОБЕЗУМЯ̀ЛО

ОБЕЗУМЯ̀ЛО нареч. Като побъркан, обезумял; истерично, побъркано, безумно. Той крещеше обезумяло. Обр.Тия нехайни звуци се носеха из дола с лудешко безгрижие и реката шумно им пригласяше и кречеталото на воденицата се кикотеше обезумяло. Елин Пелин, Съч. I, 95.

Списък на думите по буква