О̀БЕТКА

О̀БЕТКА ж. Остар. и диал. Обица. Ако младенчето е момиче, то в същата вечер бабата продупчува му и ушите за обетки. СбНУКШ, 21. Коа го отвориа капакът.. що да видиш? Целио ковчег бил полн со царскии корони се со джеваири.. обетки се со джеваири. СбНУ ХХIХ, 208.

Списък на думите по буква