ОДРЯ̀МАН

ОДРЯ̀МАН, ‑а, ‑о, мн. ‑и. Прич. мин. страд. от одрямам като прил. Рядко. Който е изпълнен с тишина, спокойствие, неподвижност; задрямал, притихнал. Не припираше да погне разбойниците. Погледне ли уж одряманото село, откъдето пак щеше да се запушка щом го приближи,.. — спираше му дъхът. В. Мутафчиева, ЛСВ I, 464.

Списък на думите по буква