ОКОКО̀РЕНО

ОКОКО̀РЕНО. Разг. Нареч. от ококорен; с широко отворени очи, обикн. поради изненада, любопитство, уплаха и др. Я седни до мене и стига си ме гледал така ококорено. Нищо страшно не се е случило. К. Петканов, МЗК, 124. Това последно заключение беше така ясно, че тримата ококорено се спогледнаха. П. Вежинов, СО, 28.

Списък на думите по буква