ОЛКО —Речник на българския език — алтернативна версия
О̀ЛКО1 нареч. Диал. Толкова; толко. Йован майка мошне додеваше, / майка му се люто налютила, / .. / — А Йоване, а синко рогене [рождени]! Защо олко, синко, ми додеваш? Нар. пес., СбБрМ, 315. Коа чуло момчето толкоа пари,.., се сетило, оти треба да чини още по много. — Чекай да прашам и на друго место, си рекло момчето со умот, лели дават овой олко, друг може да даит още повекье. СбНУ X, 134.