ОМЀКНУВАМ

ОМЀКНУВАМ, ‑аш, несв. (остар. и диал.); омѐкна, ‑еш, мин. св. ‑ах, св., непрех. Омеквам. Някои от металите преди разтопяването си омекнуват дотолкоз, щото като ги удрят с чук, лесно ги заваряват в една маса. Н. Гюзелев, РФ, 17. Една буца .. краве масло, като се остави на голям студ, става твърда като камък; ако не е толкова студено, то омекнува. Ч, 1874, бр. 2, 28. Работят го [желязото] под чук нажежено, защото при жежчината по-омекнува и са разтяга. БО, 1846, бр. 2, 8. В обятията на любовта душата на Кърджали ослабвала, а сърцето му омекнувало. Ст. Ботьов, К (превод), 76.

Списък на думите по буква