ОНУ̀ЖДЕН

ОНУ̀ЖДЕН, ‑а, ‑о, мн. ‑и. Прич. мин. страд. от онуждвам като прил. Диал. Който е в нужда, който е затруднен, беден, страдащ. Хаджи Пени за нищо не мислеше, не ценеше много парите, не се лакомеше за тях и често ги раздаваше на бедни, онуждени хора. Д. Немиров, Б, 147. — Ех, често говореше дядо Ради, да бих имал съкровището Соломоново, сичко щях по учени хора, онуждени учители, да го раздам. Ил. Блъсков, КУ, 6-7. Бъди щедър и милостив, та помагай на онуждените. У, 1871, бр. 1, 384.

Списък на думите по буква