ОРЪ̀ФАН

ОРЪ̀ФАН, ‑а, ‑о, мн. ‑и. Прич. мин. страд. от оръфам и от оръфам се като прил. 1. Който е нахапан, наяден по краищата. Оръфани краищници. Оръфан хляб.

2. Прен. Който е изкъсан, протрит по краищата, по ръбовете от продължителна употреба; изръфан, разръфан. Вдигна [Замбин] от стола сюртука си,.. Дори на бедната светлина изглеждаше за оплакване: оръфани ръкави, избелял гръб, протрити до основата поли. В. Мутафчиева, ЛСВ II, 553. Точно тогава по пътеката се зададе Жегъла,.., нахлупил над очите сламена шапка с клепнали оръфани краища. В. Попов, Избр. пр, 50. Оръфан панталон.

Списък на думите по буква