ОТБО̀ЖДАМ

ОТБО̀ЖДАМ, ‑аш, несв.; отбода̀, ‑ѐш, мин. св. отбо̀дох, прич. мин. св. деят. отбо̀л, св., прех. 1. Изваждам нещо (игла и под.) забодено. Отбождаше от ръба на джобчето си една игла и му я подаваше като да го боцне по протегнатата длан. Ст. Даскалов, СД, 420. Майка му отбола губерката отзад вратата, духнала я, губерката се престорила пак на царския син и тя го извела пред слънцето. Христом. КМ II, 177. Кат зачу Янка таз дума, / от хорото се е пуснала, / отбоде китка от глава, / сред хорото я захвърли. Нар. пес., СбВСт, 514.

2. Освобождавам нещо, като махам това, с което е забодено, прикачено някъде. Вече можеш да отбодеш подгъва на полата. отбождам се, отбода се страд.

ОТБО̀ЖДАМ СЕ несв.; отбода̀ се св., непрех. За нещо (игла и под.) забодено — измъквам се. Посегна та я прегърна, / приникна да я цалува, / да я цалува, милува, / Влашко се ноже одбоде, / низ Марковите силафе, / Елена в сърце убоде. Нар. пес., СбНУ II, 18.

Списък на думите по буква