ОЦЀТЕЦ, мн. няма, м. Разг. Умал. от оцет. — Салата ли правиш на прасетата, бабо Маро? Сложи му барем оцетец и олио. Т, 1954, кн. 11, 48.
— Друга (диал.) форма: оцѐдец.