ПЛО̀ДЧЕ

ПЛО̀ДЧЕ, мн. ‑та, ср. Умал. от плод. Жабата се нагласи в засада под лютичето, чиито плодчета наподобяваха малки островърхи боздуганчета. П. Бобев, ЗП, 46. Най-много соланин се съдържа в съвсем младите зелени плодчета [на доматите]. Сл. Петров, РКХО, 90. Липата протягаше към небето рано оголените си клони, по които шумоляха черните ѝ плодчета като ситни черешки. П. Бобев, ГЕ, 33.

Списък на думите по буква