ПО̀ВТО̀Р

ПО̀ВТО̀Р нареч. Остар. и диал. Самост. или с предл. на. Повторно; повтором. — То и чумата ще бяга от него [Горан] ... Само аз се намерих луда!.. (Обронва глава). Ами че като не мога да го намразя! .. (Обронва повтор глава). Ц. Церковски, ТЗ, 113. У Котор други неколцина направиха простряна жалба на княза и отиват на повтор при консула, не би ли им оная извънредна помощ дал. БДн, 1857, 2. — Сякаш повтор целувам / през сълзи целунати нявга очи. Д. Дебелянов, С 1936, 40. С пръст го по гушка мило погали: / .. / Повтор погали рожбата дивна. П. П. Славейков, ЕП 1907, 115. Се собрале .., калугери / .., / та ми църква повтор отвориле, / литургия повтор ми слугале. Нар. пес., СбНУ XXIX, 101. Нар.-поет. Повтор <да> повторя. Научила се мома Румена, / на вода дойде на горна чешма. / Еднъж отиде, нищо не найде, / повтор повтори мома Румена, / тамо йе нашла млада войвода. Нар. пес., СбНУ XLIII, 532. Еднаж минах през вашето село, / еднаж минах и тебе измамих; / а то нали повтор да повтора, / извел бих те от вашето село, / превел бих те през Стара планина, / завел бих те на нашето село. Нар. пес., СбНУ II, 34.

Списък на думите по буква