ПОГРУХТЯВАМ —Речник на българския език — алтернативна версия
ПОГРУХТЯ̀ВАМ, ‑аш, несв.; погрухтя̀, ‑ѝш, мин. св. ‑я̀х, прич. мин. св. деят. погрухтя̀л, ‑а, ‑о, мн. погрухтѐли, св., непрех. 1. Грухтя малко, кратко време; погрухвам. Стадото погрухтя около глигана и той ги поведе по дола. Д. Фучеджиев, Р, 115.
2. Само несв. Грухтя от време на време, понякога; погрухвам. След сития обяд прасето се бе свило в ъгъла и доволно погрухтяваше.